Zonder persoonlijke connectie veranderen we in digitale lopendebandwerkers
Gebrek aan persoonlijk contact
Thuiswerken heeft een grote impact op onze weerbaarheid. GZ-psycholoog Ulrika Leons van Skils observeert dat werkenden zonder partner of gezin bovengemiddeld veel last hebben van het gebrek aan persoonlijk contact met collega’s. „Bedrijven met veel jonge mensen in dienst, een groep die vaker dan gemiddeld alleen woont, maken zich daar terecht zorgen over. Ze vertellen ons dat sommigen vereenzamen.”
Leons stelt dat de oplossing slechts in beperkte mate kan liggen in een nieuwe ronde digitale borrels, pubquizen en andere vormen van vrij oppervlakkig online contact. „We zijn moe van de technologie die ons moet helpen om op afstand te doen wat we het liefst in persoon doen. Het organiseren van informele momenten op internet mensen gaat tegenstaan.”
Als gevolg van het alleen thuiswerken, kan een gevoel van vervreemding ontstaan. Je weet dat je werk een klein onderdeel vormt van een geheel, maar je gevoel voor dat geheel vervaagt. “Dit treft vooral mensen die de hele dag in hun eentje achter de computer solistisch werk verrichten. Zonder persoonlijke connectie veranderen ze in digitale lopendebandwerkers.”
Creatieve oplossingen
Maar dit betekent niet dat we hieraan niets kunnen veranderen. Volgens haar is wezenlijk persoonlijk contact de enige échte manier om de voorraad oxytocine, het hormoon dat vrijkomt als mensen zich verbonden voelen met elkaar, aan te vullen. Liefst in persoon en natuurlijk netjes volgens de coronaregels. Een voorbeeld is om één op één met medewerkers af te spreken. “Maak een wandeling buiten en praat bij”, zegt Leons. „Mensen kunnen ook één of twee collega’s thuis uitnodigen en op gepaste afstand samen werken. Je zult zien dat het de creativiteit en het werkplezier bevordert.
Lees het hele artikel over weerbaarheid in NRC.
Skils begeleidt werknemers om met onrust en stress om te gaan, of om hun weerbaarheidheid in deze tijd te vergroten. Lees hierover meer op deze pagina.